Το πρόβλημα της προστασίας ευαίσθητων αρχαιολογικών ευρημάτων (χαρτί, ξύλο) από τη φθορά προκαλεί έντονο ερευνητικό ενδιαφέρον καθώς δεν έχει υιοθετηθεί μέχρι σήμερα κάποια αποτελεσματική και μη καταστρεπτική μέθοδος προστασίας από φυσική φθορά και παλαίωση. Η ιδέα που παρουσιάζεται στην παρούσα μελέτη είναι η χρήση νανοτεχνολογίας ως πιθανής λύσης, καθώς με την ανάπτυξη νανοδομών σε επιφάνειες πολυμερών με χρήση διεργασίας πλάσματος έχει αποδειχθεί η δυνατότητα κατασκευής ‘έξυπνων’ επιφανειών οι οποίες παρουσιάζουν επιθυμητές ιδιότητες. Ιδιότητες όπως υπερυδροφοβικότητα, υπερελαιοφοβικότητα και αντιμικροβιακότητα προστατεύουν μια επιφάνεια από φυσική φθορά από υγρασία, λίπη και μικροοργανισμούς. Η καινοτομία της μεθόδου που προτείνεται έγκειται στη χρήση πλάσματος ατμοσφαιρικής πίεσης αντί της χρήσης συμβατικών αντιδραστήρων πλάσματος χαμηλής πίεσης που απαιτούν υψηλό κόστος εξοπλισμού με απώτερο στόχο την ανάπτυξη μιας απλής, εύχρηστης, κινητής, οικονομικής και φιλικής προς το περιβάλλον τεχνικής η οποία να χρησιμοποιείται για την νανο-ύφανση πολυμερικών επιφανειών και την προστασία ευαίσθητων αρχαιολογικών αντικειμένων.